JESSICA HOUWELING – SIEKMAN
47 jaar
Geboren in amsterdam
Nu woonachtig in purmerend
weduwe van Jeroen Michiel Houweling (Houwie)
TROTSE moeder van Raphael en Benjamin
kernpunten:
nooit opgeven!
Wie ben ik?
Ik ben Jessica, de weduwe van Houwie, maar uiteraard ook moeder van mijn twee mooie zonen Raphael en Benjamin. Gelukkig heb ik een groot sociaal netwerk om me heen. Als zwemjuf werk ik 3 dagen per week in het zwembad. Mijn zoons zijn sportief, de oudste Raphael van 19 speelt honkbal en ik ben vaak te vinden aan de zijlijn als Raphael moet spelen. Benjamin van 10 doet aan karate, en is ook erg fanatiek. Na een moeilijke tijd krabbelen we weer heel rustig omhoog met vallen en opstaan. Maar opgeven komt niet in ons woordenboek voor, dus dat is nooit een optie geweest. Nadat Jeroen in Afghanistan was omgekomen, hebben we gelukkig erg veel steun kunnen ondervinden vanuit defensie. Niet alleen vanuit het korps, maar heel defensie breed genomen.
Jeroen Houweling
Jeroen is op 30 november 1998 opgekomen bij de Van Ghentkazerne te Rotterdam als marinier en snel in Doorn op de van Braamhouckgeest kazerne geplaatst. Zijn eerste uitzending was naar Eritrea en een paar jaar later nog met Raphael en mij een jaar in Curaçao gezeten bij de boot compagnie.
Na een aantal jaar is Jeroen korporaal geworden bij het 13de marnsbat, daarna kwam Afghanistan ter sprake. Hij maakte daar deel uit van het 1ste marnsbat van de Battlegroup Taskforce Uruzgan in Afghanistan.
Op 17 april 2010 is hij bij een aanslag door geïmproviseerd explosief om het leven gekomen. De aanslag vond plaats omstreeks 15 uur lokale tijd 11 km ten noorden van kamp Holland.
Hoe ben ik met de Stichting Heart in aanraking gekomen?
Robert Mikhout, oud-marinier, hielp mij in de afgelopen jaren met allerlei dagelijkse zaken. Zoals vuil afstorten, bloemetjes in de tuin zetten en dat soort dingen. Hoe ik hem heb leren kennen weet ik niet meer zeker, maar ik dacht via de stichting Saamhorigheid diner wat elk jaar gegeven wordt rond kerst. Het is ook vaak gebeurd dat hij even een lekker bakkie koffie kwam drinken en dat we dan gewoon gezellige uurtjes hadden met slap geklets.
Toen de Stichting was opgericht werden de bloemetjes van hieruit weer mooi in de tuin gezet en had Robert Mikhout ineens een t-shirt van de Stichting Heart aan. Hij vertelde mij waar de stichting voor stond en ik vond het een mooi doel. Inmiddels ben ik mee geweest naar de avond van De Soldaat van Oranje en naar de ontmoetingsdag in het militair museum in Soesterberg. Het waren erg goed verzorgde dagen. Ik hoop dat de Stichting nog veel mensen kan ondersteunen.
Zij doen prachtige dingen, helemaal top!
